حدیث درباره ی غیبت
چـقـدر مفـید بـود ؟

چهل حدیث درباره ی غیبت

hadis darbareyegheybat irnab ir حدیث درباره ی غیبت

حدیث درباره ی غیبت

١ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اَلغيبةُ أَن يُذكَرَ الرَّجُلُ بِما يَكرَهُ أَن يَسمَعَ.

غيبت كردن يعني انسان در غياب كسي سخني بگويد كه او بدان رضايت ندارد. (الشهاب في‌الحِكم و الآداب، ص ١٠)

٢ـ امام جعفرصادق:

اَلغيبةُ حرامٌ علي كُلِّ مسلمٍ وَ إنّها لَتَأكُلُ الحَسَناتِ كَما تأكُلُ النّارُالحَطَبَ.

غيبت كردن بر هر مسلماني حرام است. غيبت مانند آتشي كه هيزم را با حرص و وَلع مي‌خورد حَسنات انسان را به كلي از بين مي‌برد. (مستدرك، ج ٩، ص ١١٧)

٣ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

الغيبَهُ جُهدُ العاجِزِ.

غيبت كردن، آخرين تلاش افراد زبون و ناتوان است. (نهج‌البلاغه، كلمة ٤٥٣)

٤ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اِيّاكَ و الغيبةَ فأِنَّ الغيبَةَ اَشَدُّ مِنَ الزّنا!

برحذر باش و از غيب كردن بپرهيز. گناه غيبت از گناه (عمل شنيع) زنا به مراتب بزرگتر است! (بحار، ج ٧٧، ص ١١٢)

٥ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

ما عُمِّرَ مَجلسٌ بِالغيبَةِ اِلاّ خرِّبَ بِالدّينِ.

هر مجلس و محفلي كه در آن غيبت كردن گرم و پررونق باشد به همان نسبت دين و ايمان افراد آن محفل تباه و از دست رفته است. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٩).

٦ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

الغيبةُ آيةُ المُنافِقِ.

غيبت كردن، علامت آدم منافق است. (ميزان الحكمة، ج ٧، ص ٣٣٣)

٧ـ «امام زين‌العابدين(عليه‌السلام)»:

اِيّاكَ وَالغيبةَ فَإنَّها اِدامُ كِلابِ النّار.

برحذر باش و از غيبت كردن بپرهيز كه غيبت خوراك سگ‌هاي جهنم است. (بحار، ج ٧٨، ١٦١)

٨ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

المُغتابُ هُوَ المحَجوبُ عَنِ الجَنّةِ.

كسي‌كه غيبت مي‌كند قطعاً به بهشت راه نخواهد يافت. (مستدرك، ج ٩، ص ١٢٥)

٩ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اِنَّ اللهَ حَرَّمَ الغيبةَ كَما حَرَّمَ المالَ و الدَّمَ.

خداوند غيبت كردن (مسلمان) را مانند حرمت مال و جان (او) حرام فرموده است (ميزان الحكمة، ج ٧، ص ٣٣٣)

١٠ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

السّامعُ لِلغيبَةِ كَالمُغتابِ.

كسي كه غيبت را گوش مي‌دهد (در گناه) همانند غيبت‌كننده است. (ميزان‌الحكمة، ج ٧، ص ٣٥٢)

١١ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

مَنِ اغتابَ مُؤمناً فَكَأنّما قَتَلَ نَفساً مُتَعَمِّداً!

كسي كه مؤمني را غيبت كند گويا از روي عمد كسي را به قتل رسانده است! (مستدرك، ج ٩، ص ١٢٥)

١٢ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

إِنَّ القَذْفَ و الغيبَةَ يَهدِمانِ عَمَلَ مِأَةِ سَنَةٍ!

تهمت زنا زدن و غيبت كردن (هر كدام) عمل صد سالة طاعت‌هاي انسان را ويران و منهدم مي‌كند. (لئالي الأخبار، ج ٥، ص ٢٥٥)

١٣ـ «امام زين‌العابدين(عليه‌السلام)»:

تَحْرُمُ الجَنَّةُ عَلَي ثَلاثَةٍ: عَلَي المنّانِ وَ عَلَي المُغتابِ وَ عَلَي مُدِمنِ الخَمرِ.

اين سه نفر به بهشت راه ندارند: آدم منّت‌گذار و كسي كه غيبت مردم را مي‌كند و دائم الخمر مشروب‌خوار. (وسائل، ج ٨، ص ٥٩٩)

١٤ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

أَبغَضُ الخَلائِق اِليَ اللهِ، اَلمُغتابُ.

كسي كه غيبت مي‌كند منفورترين خلق الله در نزد خدا است. (ميزان‌الحكمة، ج ١، ص ٤٣٣)

١٥ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

اَلغِيبةُ أَن تَقولَ في أخيكَ ما سَتَرَهُ اللهُ و امّا الأمرُ الظّاهرُ فيه مِثلُ الحِدَّةِ والعَجَلةِ فَلا.

غيبت آنست كه دربارة برادر ديني‌ات چيزي كه خدا آن را مستور داشته تو آن را آشكار كني و اما چيزهايي‌كه به ظاهر دارد از قبيل (اخلاقيات) تندخوئي و عجول بودن (و امثال آن) غيبت به حساب نمي‌آيد. (اصول كافي، ج ٤، ص ٦٢)

١٦ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

تَركُ الغيبَةِ اَحَبُّ اِليَ اللهِ عزَّوجلَّ مِن عَشَرَةِ آلافِ رَكعةٍ تَطَوُّعاً!

خودداري از غيبت كردن، در نزد خداي متعال از ده هزار ركعت نماز مستحبّي محبوبتر است! (مستدرك، ج ٩، ص ١١٧)

١٧ـ «امام زين‌العابدين(عليه‌السلام)»:

مَن رَمَي الناسَ بِما فيهم رَمَوهُ بِما لَيسَ فيه!

كسي كه ديگران را به عيبي كه دارند منتسب كند، ديگران او را به عيبي كه ندارد منتسب خواهند كرد! (بحار، ج ٧٨، ص ١٦)

١٨ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

لاتَغتَبْ فَتُغتَبْ وَلا تَحفِرْ لِأَخيكَ حُفرةً فَتَقَعْ فيها.

غيبت مكن كه تو را غيبت خواهند كرد و براي برادرت گودالي حفر مكن كه خودت در آن خواهي افتاد. (ميزان‌الحكمة، ج ٧، ص ٣٣٢)

١٩ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

لاغيبةَ لِثَلاثَةٍ: سُلطانٍ جائِرٍ وَفاسِقٍ مُعلِنٍ وَصاحِبِ بِدعَةٍ.

غيبت كردن اين سه نفر بلامانع است: زمامدار ستمگر و فاسق آشكار بي‌باك، و آدم بدعت‌گذار. (مستدرك، ج ٩، ص ١٢٨)

٢٠ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

اذا جاهَرَ الفاسِقُ بِفسقِهِ فَلا حُرَمَةَ لَهُ و لاغيبَةَ.

آدم فاسق تبهكار وقتي تبهكاري خود را علني كرد ديگر حرمتي ندارد و غيبت كردن او (در اين موضوع) جايز است. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٥٣)

٢١ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:

كَذَبَ مَن زَعَم أنّهُ وَلدُ حَلالٍ وَ هُوَ يَأكُلُ لحُومَ النّاس بِالغيبَةِ!

دروغ مي‌گويد آن كسي كه ادّعا مي‌كند حلال‌زاده است در حالي كه كارش غيبت كردن و خوردن گوشت مردم است! (وسائل، ج ٨، ص ٦٠٠)

٢٢ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اَلعَمَلُ الصّالِحُ جَوهَرٌ يُزيلُهُ الغيبَةُ.

عمل صالح يك گوهري است كه با غيبت كردن زايل و از بين مي‌رود. (زبدة الاحاديث، ج ١، ص ١٦٧)

٢٣ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

اَلغيبَةُ اَسرَعُ في ‌دينِ الرَّجُلِ مِنَ الآكِلَةِ في جَوفِهِ!

سرعت اثر غيبت در ويراني دين و ايمان بيش از اثر ويران‌كنندة جذام در اندرون انسان است! (اصول كافي، ج ٤، ص ٥٩).

٢٤ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

قولوا في‌الفاسقِ بِما فيه يَعرِفِْهُ النّاسُ، فَاِنَّهُ لاغيبَةَ لِفاسقٍ.

مفاسد آدم فاسق تبهكار را آشكارا بگوييد تا مردم او را شناسايي كنند. غيبت آدم فاسق جايز و بلامانع است. (الشهاب في‌الحِكَم و الآداب، ص ٣٧).

٢٥ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اَتَرعَوُونَ عَن ذِكرِ الفاجِرِ حَتّي يَعرِفَهُ الناسُ؟ اُذكروهُ بِما فيهِ يَحذَرْهُ النّاسُ.

آيا شما از رسوا كردن آدم فاجر نابكار خود‌داري مي‌كنيد تا مبادا مردم او را بشناسند؟ شما مفاسد او را علني كنيد تا ديگران خود را از او برحذر بدارند. (المحَجّةُالبيضاء، ج ٥، ص ٢٧١)

٢٦ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

أَمْسِكْ لِسانَكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدِّقُ بِلِسانِكَ!

زبانت را مهار كن، اين صدقه‌اي است كه زبان تو آن را تصديق مي‌كند! (بحار، ج ٧٥، ص ٢٦١)

٢٧ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

نَزِّهوا اسماعَكُم مِنِ استماعِ الغيبَةِ فَإنَّ القائِلَ والمُستَمِعَ لَها شَريكانِ في‌الإثمِ.

گوش‌هاي خود را از شنيدن غيبت منزّه بداريد (و بدانيد) كه گوينده و شنوندة غيبت هر دو در گناه شريكند. (لئالي‌الاخبار، ج ٥، ص ٢٣٠)

٢٨ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

مَا النّارُ في‌اليَبَسِ بِأسرَعَ مِنَ الغيبَةِ في حَسناتِ العَبدِ!

سرعت نفوذي آتش در خوردن گياه خشك به پاي سرعت اثر غيبت در نابودي حسنات يك بنده نمي‌رسد! (غيبت به سرعت حسنات را از بين مي‌برد) (بحار، ج ٧٥، ص ٢٢٩)

٢٩ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

مَن رَدَّ عَن اَخيهِ غيبةً سَمِعَها في‌مَجلسٍ رَدَّ اللهُ عَنهُ‌ اَلفَ بابٍ مِنَ‌الشَّرِّ في‌‌الدُّنيا وَ الآخرة.

هر کسي در مجلسي مانع از بدگويي و غيبت برادر ديني (غايب) خود شود خداوند هزار باب از شرور دنيا و آخرت را از او باز خواهد داشت. (وسائل، ج ٨، ص ٦٠١)

٣٠ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

يا معاشِرَ النّاسِ! مَنِ اغتَابَ، آمَنَ بِلسانِهِ وَ لَم يُؤمِنْ بِقَلبِه، فَلاتغتابو المسلمين.

اي مردم! (بدانيد) آن کسي که غيبت مي‌کند دين و ايمان او تنها به زبان او است و قلباً ايمان ندارد. شما (برحذر باشيد و) مسلمانان را غيبت نکنيد. (لئالي‌الاخبار، ج ٥، ص ٢٢٥)

٣١ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

مَن حَفِظَ لِسانَهُ فَكأَنّما عَمِلَ بِالقُرآن!

کسي که زبانش را مهار کند گويا به (تمام دستورات) قرآن عمل کرده است! (جامع‌الاخبار، ص ٢١٠)

٣٢ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

أحَقُّ النّاسِ بِالذَّنبِ اَلسَّفيهُ المُغتاب.

آن کسي که خود سبک‌مغز و (همواره) غيبت مردم را مي‌کند خود او از هر کس ديگر به صفت عصيان و گنهکاري سزاوارتر است. (مواعظ صدوق، ص ٨٦)

٣٣ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

اِذا وُقِعَ في‌رَجلٍ وَ أنتَ في‌مَلَأٍ فَكُن للرَّجُلِ ناصراً و لِلقَومِ زاجِراً وَ قُم عَنُهم.

اگر در جمعي حضور داشتي که از کسي بدگويي مي‌کنند تو آن فرد را ياري کن و ديگران را از غيبت کردن باز بدار و خودت هم از آن جمع برخيز و آنجا را ترک نما. (نهج‌الفصاحه، ج ١، ص ٤٨)

٣٤ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

المُسلمُ اَخوالمُسلِمِ لايَظلِمُهُ ولايَخذُلُهُ وَلايَغتابُهُ وَلايَخونُهُ و لايَحرُمُه.

مسلمان برادر مسلمان است: نه به او ستم مي‌کند و نه دست از ياريش برمي‌دارد، نه غيبت او را مي‌کند و نه به وي خيانت مي‌ورزد و نه از خواسته‌هايش وي را محروم مي‌سازد. (اصول کافي، ج ٣، ص ٢٤٤)

٣٥ـ نبي‌اكرم(ص):

ما أَقبحَ بِالرَّجُلِ المُسلِمِ أن يَغفُلَ عَن عُيوبِ نَفسِهِ وَ يَتَجسَّسَ عيوبَ اِخوانِهِ و يُظهِرَها بَينَ النّاس.

چقدر قبيح است که يک مسلمان از عيوب و کمبودهاي خود غافل باشد و به عيوب ديگر برادران خود بپردازد و آن‌ها را ميان مردم نيز إفشا نمايد. (جامع‌السعادات، ج ٢، ص ٣٠٥)

٣٦ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

مَنِ اغْتيبَ عِندَهُ اَخوهُ المُؤمنُ فَلَم يَنصُرْهُ وَ لَم يَدفَعْ عَنْهُ وَ هُوَ يَقدِرُ، خَذَلَهُ اللهُ وَ حَقَّرَهُ في ‌الدُّنيا و الآخرة.

کسي که در نزد او از برادر مؤمنش غيبت بشود و او بتواند وي را ياري و دفع غيبت نمايد ولي شانه خالي کند، خداوند او را در دنيا و آخرت خوار و درمانده خواهد نمود. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٦٢)

٣٧ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

الصّائِمُ في عِبادَةٍ و اِن كانَ علي فِراشِهِ ما لَم يَغتَبْ مُسلماً.

آدم روزه‌دار هر چند در بستر خواب باشد در حال عبادت است مادامي که مسلماني را غيبت نکند. (سفينه، ج ٢، ص ٣٢٧)

٣٨ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

مَنِ اغتابَ مُسلماً في شهرِ رمضان لَم يُوجَرْ علي صِيامِه.

کسي که در ماه مبارک رمضان غيبت مسلماني کند روزة او پاداشي نخواهد داشت. (مستدرک، ج ٩، ص ١٢٢)

٣٩ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:

إنِ اِغْتَبتَ فَبَلَغَ المُغتابَ فَلَمْ يَبقَ الاّ أن تَستَحِلَّ منه وَ اِنْ لَمَ يَبلُغْهُ فَاستَغِفره لَهُ.

اگر کسي را غيبت کردي و به گوش او رسيد بايد از او حلاليّت بطلبي و اگر نرسيده باشد… از خدا برايش طلب مغفرت کن. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٤٢)

٤٠ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:

لاتُغفَرُ الغيبةُ اِلاّ أنْ يُحلِّلَهُ صاحبُهُ.

خداوند آدم غيبت‌کننده را نمي‌آمرزد مگر آنکه شخصي که او را غيبت کرده حلالش نمايد. (مستدرک، ج ٩، ص ١٣٠)


دیدگاه ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *