معرفی کوه مریخی
چـقـدر مفـید بـود ؟

کوه مریخی کجاست؟

 

moarefy kohmerikhi irnab ir معرفی کوه مریخی

معرفی کوه مریخی

 

هر چند که سفر به مریخ زیاد هم دور از ذهن نیست اما شاید بتوانیم نمادی از سیاره‌ها و کره‌های دیگر را در زمین ببینیم. نقاش طبیعت گاهی دست به خلق چشم‌اندازهای زیبایی می‌زند که انسان ناخودآگاه فکر می‌کند مربوط به سیاره‌ای دیگر هستند.
کوه‌ها معمولا یکی از مهم‌ترین بخش‌های اکوسیستم‌های طبیعی محسوب می‌شوند. برخی از کوه‌ها به حدی زیبا هستند که به شهرتی جهانی رسیده‌اند، با این وجود هستند کوه‌های که با تمام خاص بودنشان کمتر نامی از آن‌ها می‌شنویم که البته این مورد به بی توجهی مسئولان بر می‌گردد.

این کوه‌ها را نه طبیعت سرسبزشان و نه قله‌های برفی‌شان دیدنی کرده‌اند بلکه تنها شکل ویژه‌ای است که دارند. به جرات می‌توان گفت کوه‌های مینیاتوری یکی از منحصربه‌فردترین مواهب طبیعی است که در ایران وجود دارد و مشابهش را در کمتر جایی از دنیا می‌توان پیدا کرد مگر در سیاره‌ای دیگر همچون مریخ!

معرفی
کوه‌های مینیاتوری یا مریخی بخشی از طبیعت زیبای شهر همیشه بهاری چابهار به شمار می‌رود که متاسفانه چندان مورد توجه قرار نگرفته است. این کوه‌ها به سبب وضعیتی که دارند در دسته‌ی مناطق بدبوم یا بدلند قرار می‌گیرند.

ویژگی مشترک این مناطق عدم وجود پوشش گیاهی و نداشتن ارزش چراگاهی است. کوه‌های مینیاتوری از نوع رسوبی هستند و طبق نظر کارشناسان در گذشته‌های دور زیر تلی از خاک مدفون بوده که بر اثر گذشت زمان و بارش باران‌های موسمی از زیر خاک سر برآورده‌اند.

فرآیندهای تکتونیکی به دلیل فرورانش پوسته عمان به زیر مکران و فرسایش آبی و بادی از جمله مهم‌ترین دلایل شکل گیری این کوه‌ها بوده است. شیارهای ریز و یکدستی که روی این کوه‌ها وجود دارد سبب شده است تا نام مینیاتوری به خود بگیرند و جلوه‌ای به واقع فرازمینی داشته باشند.

عمر این کوه‌ها را بالغ بر ۵ میلیون سال برآورد کرده‌اند. کوه‌های مینیاتوری یا مریخی ادامه‌ رشته کوه‌های زاگرس هستند که تا پاکستان ادامه دارند. ارتفاع این کوه‌ها متغییر بوده و از پنج متر تا بیش از صد متر در میان آن‌ها پیدا می‌شود.
نکته‌ی جالب پیدا شدن انواع فسیل ماهی و آبزی در این کوه‌ها است که ثابت می‌کند کوه‌های مینیاتوری در گذشته زیر آب قرار داشته‌اند. همچنین از آنجایی که کوه‌ها در نزدیکی دریا قرار دارند نمی‌توان اثر جزر و مد را روی آن‌ها نادیده گرفت.

در فاصله‌ی ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری بعد از چابهار می‌توان این کوه‌ها را پیدا کرد که تا کیلومترها امتداد دارند. در میان این کوه‌ها دریاچه‌ای منحصربه‌فرد به رنگ صورتی وجود دارد که لیپار نامیده می‌شود.

در مطلبی جداگانه به این دریاچه نیز پرداخته‌ایم. ترکیب این کوه‌ها با دریاچه‌ی لیپار چشم‌اندازی را پدید آورده که نمی‌توان به راحتی از آن چشم‌پوشی کرد. هر ساله همایشی به عنوان مریخ نوردی در چابهار برگزار می‌شود که طی آن علاقه‌مندان می‌توانند به صورت پیاده مسیری مشخص از ساحل دریای عمان و کوه‌های مینیاتوری را طی کرده و از تماشای مناظر بی بدیل این منطقه لذت ببرند.
متاسفانه تاکنون اقدام مهمی برای ثبت این اثر طبیعی به عنوان یک ژئوپارک ملی در سطح جهان صورت نگرفته است که امیدواریم این اتفاق در آینده‌ای نزدیک به وقوع بپیوندد.


دیدگاه ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *