اسم مادر امام رضا
اسم مادر امام رضا
مادر امام رضا(ع) کیست؟
به گزارش سرویس زنان جهان؛ نجمه، مادر بزرگوار امام رضا عليه السلام از زنان مومنه، پارسا، نجيب و پاكيزه بود. در كتابهاى تاريخى ، از وى با نامهاى ( تکتم ،سُكَن، خيزران، صقره، اروى ، ام البنين و طاهره ) نيز ياد شده است. نجمه خاتون از اهالی نوبه بود سرزمینی که مورخان معتقدند در جنوب مصر بوده است
تکتم در نيمه قرن دوّم هجرى ( كه امام كاظم عليه السلام حدود بيست سال داشت ) به عنوان برده به مدينه آورده شده و به بيت امام صادق (ع) انتقال يافته است. وی پس از ورود به خانه موسى بن جعفر عليه السلام، نجمه نامیده شد.
در مناسبتهاى گوناگون، به ایشان القاب متفاوتی داده شد مثلاً لقب سُكَن به مناسبت وقار آن مخدَره، لقب صقره به جهت تيزبينى و همت والاى آن بانو، القاب ام البنين ، طاهره و… بوده است.
روزى حميده همسر بزرگوار امام صادق (ع ) در عالم رويا، رسول گرامى اسلام (ص )را ديد كه به او فرمودند:اى حميده ! نـجـمـه را به ازدواج فرزند خود موسى درآور. زيرا از او فرزندى به دنيا خواهد آمد كه بهترين فرد روى زمين باشد. به همین دلیل، همسربزرگوار امام صادق (ع )، او را كه كنيزى از اهل كتاب و از اهالى مغرب بود، خريد و به منزل برد.
مادر امام رضا علیه السلام از لحـاظ عـقـل و ديـن ، مـقـام و مـوقـعـيـت بـلنـدى داشـت و از زنـان فـاضـل عـصـر خـود به شمار می رفت .وی در خانه امام صادق (ع )، حميده خاتون را بسيار احترام مى كرد و به خاطر جلال و عظمت او، هيچ گاه نزدش نمى نشست .
ثـمـره ازدواج امـام مـوسـى بـن جعفر(ع ) و نجمه، نورى شد كه در شكم مادر به تسبيح و تهليل مـشـغـول بـود و مـادر از آن ، احـسـاس سنگينى نمى كرد و چون به دنيا آمد، دست ها را بر زمين گذاشت ، سر را به سوى آسمان بلندكرد و لب هاى مباركش را به حركت درآورد: گويا با خدايش رازو نيازمى كرد.
پس از تولد امام هشتم (ع )، اين بانوى مكرمه با تربيت گوهرى تابناك ، ارزشى فراتر يافت .
امـام رضـا (ع) در يازدهم ذيقعده سال ۱۴۸ هـ ق در مدينه منوره متولد شد وی در زمـان تـولد، از لحـاظ جـسـمـى ، قـوى و درشت بود و شير بسيار مى نوشيد. روزى مادرش با اینکه علاقه وافری به فرزندش داشت، گفت : «يـك دايه براى كمك من بياوريد تا مرا در شيردادن به فرزند همراهى كند. به او گفتند: مگر شـيـر تـو كـافـى نـيـسـت . فـرمـود: دروغ نـمـى تـوان گـفـت ، به خدا قسم شيرم كم نيست ولى قـبـل از تـولد فـرزنـدم ، عـبـاداتـى را انـجـام مـى دادم و نـوافـل و دعـاهـايـى مـى خـوانـدم ولى الان از عـبـادت و نـمـاز و دعـايـم كـاسـتـه شـده اسـت»
ايـن جـريـان ، به خوبى نشان دهنده شدت علاقه او به عبادت و راز و نياز باخداى يكتاست . او آن چنان عاشق عبادت بود كه نمى خواست شيردادن به فرزندى چون امام رضا عليه السلام ، مانع راز و نياز او باشد.
در فضيلت اين بانوى عالى مقام همين كافى است كه مادر هشتمين اختر تابناك آسمان ولايت و امامت است .
خودش نقل كرده است كه وقتى فرزندم رضا (ع) متولد شد، همسرم موسى بن جعفر (ع) وارد شد و او را در آغـوش گرفت سپس در گوش راستش اذان و در گوش چپ او اقامه گفت و با آب فرات كام او را برداشت و بعد قنداقه را به من سپرد، و گفت :«اى نـجـمـه ! كـرامـت پروردگارت بر تو مبارك باد، او را بگير كه او (بقية اللّه) در روى زمين است . »
