بیماری عفونت عضله قلب
میوکاردیت (Myocarditis) به معنی التهاب عضله قلب (میوکاردیوم) است. عامل میوکاردیت اغلب عوامل عفونی به خصوص ویروس ها هستند. همچنین می تواند عارضه برخی داروها یا سموم باشد.
سیر طبیعی میوکاردیت می تواند بسیار متغیر باشد. در اغلب افراد، بیماری بدون علامت است و التهاب بافت قلب آنها بدون به جا گذاشتن هیچ گونه عارضه ای بهبود می یابد.
در تعدادی از بیماران، بدون اینکه علامتی داشته باشند، عملکرد بطن به تدریج افت می کند و ماه ها تا سال ها بعد به صورت کاردیومیوپاتی اتساعی (یعنی گشاد شدن دائمی یکی از حفره های قلبی) تظاهر می یابد.
میزان بقای پنج ساله در آن دسته از بیماران مبتلا به میوکاردیت که علامت اولیه آنان، نارسایی قلبی یا آریتمی جدی بوده، تقریبا ۵۵ درصد است.
علایم شایع
– درد قفسه سینه شبیه کسانی که سکته کرده اند.
– خستگی
– تنگی نفس
– بی نظمی ضربان قلب (اغلب ضربان قلب بالا است)
– تب
– آنزیم های قلبی در خون بالا می رود
اگر میوکاردیت باعث نارسایی احتقانی قلب گردد، علایم زیر نیز ممکن است اضافه شود:
– ورم پا و مچ پا
– برجستگی وریدهای گردنی
– ضربان قلب سریع حتی در هنگام استراحت
– اختلال تنفس در حالت استراحت یا درازکش
خیلی از متخصصان قلب با معاینه پی به این بیماری می برند، ولی استاندارد طلایی برای تشخیص این بیماری نمونه گیری از خود بافت قلب است. اگرچه نمی توان با منفی بودن نمونه آسیب شناسی بافت، این بیماری را رد کرد
علل
– عفونت‌های ویروسی مانند سرخک، آنفلوانزا و یا آدنوویروس
– عفونت‌های باکتریایی نظیر کزاز، سوزاک، حصبه، سل و یا دیفتری
– جراحی قلب
– تب روماتیسمی
– عفونت‌های انگلی
– اشعه‌درمانی برای سرطان‌های قفسه سینه نظیر سرطان ریه یا پستان
– برخی داروها
عوارض احتمالی
– نارسایی احتقانی قلب
– آسیب دایمی عضله یا دریچه‌های قلب
– تشکیل یک لخته خون در داخل عضله قلب که می‌تواند از محل خود جدا شده و به سایر قسمت‌های بدن انتقال یابد که این پدیده می‌تواند تهدیدکننده حیات باشد، مثل امبولی ریه.
تشخیص
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون، نوار قلب (الکتروکاردیوگرام)، کاتتریزاسیون قلبی و آنژیوگرافی می‌باشد.
انجام اکوکاردیوگرافی در ارزیابی اندازه و عملکرد بطن های قلب مفید است.
البته خیلی از متخصصان قلب با معاینه پی به این بیماری می برند، ولی استاندارد طلایی برای تشخیص این بیماری نمونه گیری از خود بافت قلب است. اگرچه نمی توان با منفی بودن نمونه آسیب شناسی بافت، این بیماری را رد کرد.
درمان
درمان معمولا حمایتی بوده و شامل اجتناب از ورزش، پایش الکتروکاردیوگرافی (نوار قلب) از جهت آریتمی (بی نظمی ضربان قلب) و درمان نارسایی قلبی است.
در بعضی موارد، پیوند قلب ممکن است تنها درمان موثر باشد.
