نقاشی ورزشی
تحقیقاتی که کارشناسان انجام دادهاند نشان میدهد در ۱۰ تا ۱۲ سالگی بچهها راهشان را انتخاب میکنند. آنها که روحیه گروهی بیشتری دارند، رشتههایی مثل فوتبال، والیبال و بسکتبال را انتخاب میکنند و بعضیها هم دوست دارند ورزشهای انفرادی را انجام بدهند. البته این انتخاب بستگی به این دارد که بچه در چه شرایطی فعالیت کرده در دوران برگزاری جام جهانی فوتبال گرایشها به این رشته بیشتر است. در این سن اگر دیگر تیمهای ملی کشوری که بچهها آنجا زندگی میکنند، نتیجه خوبی گرفته باشند، بچهها آن رشته را انتخاب میکنند.
کارشناسان ورزشی میگویند ورزشهای پایه باید در سنین پایین آموزش داده شوند. شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک در این گروه قرار دارند. این سه ورزش پایه اصلی ورزشهای دیگر است. بچهها میتوانند درهمین سه رشته تا حد ستاره شدن پیش بروند یا مهارتهایی که در این رشتهها یاد گرفتهاند، زمینه خوبی برای فعالیت در رشتههای دیگر باشد. ورزشهایی مثل دوچرخه سواری، والیبال، بسکتبال، فوتبال ، بدمینتون و … که برخورد فیزیکی کمتری دارند، برای گروه سنی ۱۱ تا ۱۴ ساله توصیه میشوند.
فدراسیونهای ورزشی برای بچههایی که در سنین پایین هستند، مسابقه میگذارند. مسابقات گروه سنی نونهالان در رشتههایی مثل کشتی، تکواندو، کاراته و… برگزار میشود. کارشناسان روانشناسی خیلی با این موضوع موافق نیستند. آنها معتقدند برگزاری مسابقاتی که تعیین بازنده و برنده در آن اتفاق مهمی است و برنده مدال میگیرد و در فضایی عمومی تشویق میشود، میتواند آسیبهای غیرقابل جبرانی داشته باشد. شکست در سنهای پایین، کودک را از ادامه یک فعالیت ورزشی منصرف میکند. بچهها از ۱۴ سالگی به بعد باخت و برد را درک میکنند و فهم این موضوع برایشان حل میشود. توصیه کارشناسان این است که مسابقات جدی از این سن به بعد برگزار شود.

This is an evaluation image and is Copyright Pamela Perry. Do not publish without acquiring a license. Image number: 0515-1103-0322-1902. http://www.acclaimimages.com/_gallery/_pages/0515-1103-0322-1902.html