بیوگرافی کامل و جالب از علی پروین
بیوگرافی کامل و جالب از علی پروین
نام: علي
شهرت: پروين
محل تولد: تهران
متولد: ۱۳۲۵
در اين مقال سعي شده كمتربه زندگي فوتبالي علی پروین پرداخته شود و باحاشيه كمي با زندگي شخصي علی پروین، دوستان،بچه‌هاي محل خانواده و… بيشتر آشنا شويم.زندگي غير فوتبالي علی پروین، به اندازه افتخاراتش‌جذاب و خواندني است.
كوچه غربيون بازار
بازار تهران يكي از قديمي‌ترين محله‌هاي‌تهران مي‌باشد و علی پروین در يكي از كوچه‌هاي‌همين بازار قديمي به دنيا آمده است. كوچه‌اي‌كه علی پروین در آن چشم به دنيا گشود، «غريبان» نام‌داشت. البته او در اين محل حضور چنداني‌نداشت و به خاطر شغل پدر، اعضاي خانواده‌اش‌محل زندگي را بارها تغيير دادند كه آخرين محل‌در دوران كم سن سالي علی پروین، محله «دولاب»بود.
علی پروین فرزند ششم خانواده ۱۰ نفري«حاج احمد» به شمار مي‌رفت، اما از نظرخصوصياتي كه داشت، تبديل به چهره اول‌خانواده شد. سوم تيرماه سال ۱۳۲۵ روزي بودكه افسانه فوتبال ايران; علی پروین چشم به جهان‌گشود. هر افتخاري كه از ذهن شما بگذرد، او به‌آن دست يافته است. البته توانايي‌هاي علی پروین فقط به‌همين افتخارات ورزشي ختم نمي‌شود; بلكه وي‌صاحب خصوصياتي بوده و هست، كه او را ازديگران متمايز مي‌كند. در چشم او خيره شدن ودروغ گفتن محال است; چون با لبخند مي‌گويد:«بي خيال».
كودك ۱۰ ساله و بيگانه با شكست
با دوچرخه خود از دور پيدايش مي‌شود.چشمان سبز او باعث شده تا به او «علي زاغي»بگويند. بچه‌هاي محل با ديدن دوچرخه سواري‌او در جاميخكوب مي‌شوند. همه اهل محل باچشمان باز و البته دهان بازتر، نظاره گر هنرنمايي‌كودكي ۱۰ ساله هستند. او با دوچرخه‌اش‌لب‌جوي آبي، كه عميق به نظر مي‌رسد، مثل يك‌بندباز به جلو مي‌راند و آن‌قدر روي كارش تمركزدارد كه متوجه اطراف نيست. كافي است چرخ‌جلو درون جوي بيفتد فرمان دوچرخه،دندان‌هاي جلوي علي زاغي ۱۰ ساله را به‌شكمش بفرستد; يعني همان بلايي سرش بيايد كه‌سربرخي از بچه‌هاي محل آمد، اما كسي شكست‌خوردن او را نديده است.
اين بود سرآغازي برمعروفيت علی پروین قصه‌ما. بزرگترهاي محل هرگز او را نصيحت‌نمي‌كردند; چرا كه معتقد بودند «اين بچه انرژي‌فوق العاده‌اي دارد، نگاهش نافذ است و تا كاري‌را بلد نباشد، دست به انجام آن نمي‌زند».
هيچ‌كس نمي‌تواند ادعا كند اين پسر ۱۰ ساله،كه بعدها به اسطوره فوتبال ايران و البته يكي از ۳نفر اول تاريخ ورزش تبديل شد، الگويي داشته‌است. خود علی پروین نيز چنين حرفي را تاييد مي‌كندو از الگويي فني، ورزشي سخن به ميان نمي‌آورد.آري الگوي او خودش بود. جالب اين كه حتي‌بچه‌هاي بزرگتر از علی پروین، در محل دولاب تهران،پروين را الگوي خود مي‌دانستند.
هركجا پامي‌گذاشت، دور و برش شلوغ مي‌شد. البته كسي‌اين كوچولوي خوشبخت را روزها در محل‌نمي‌ديد. صبح زود سركار مي‌رفت و غروب به‌خانه برمي‌گشت. وقتي خدا بيامرز احمد پروين،(پدر علي پروين) او را براي ياد گرفتن يك حرفه‌پيش دوست طلاسازش برد، تنها چند هفته ازسركار رفتن فرزندش نمي‌گذشت كه استادكاران‌ديگر، به فكر تصاحب اين شاگرد زرنگ افتادند.
دست پروين نمي‌لرزد
نشاندن نگين روي انگشتر، يكي از مراحل‌سخت حرفه‌اي است كه علی پروین آن را به‌عنوان شغل خود انتخاب كرده بود. همان‌طور كه‌خوانديد او در اين حرفه خيلي زود به يك‌استادكار تبديل شد و علت اصلي اين امر هم،نلرزيدن دست وي بود. پروين با چنان دقتي‌نگين را روي انگشتر مي‌نشاند كه تعجب استادش رابرمي‌انگيخت. علی پروین براي كار حتي از ذره‌بين هم‌استفاده نمي‌كرد; چون چشمانش به حد كافي‌تيزبين بود.
با هر يك از دوستان آن روزهاي علی پروین كه همكلام شويد، به اين نتيجه مي‌رسيد كه علی پروین استعداد بالايي در يادگيري داشته است. به قول‌معروف ذهنش همه آنچه را كه استاد مي‌گفت،بدون پس و پيش شدن حتي يك «واو» بايگاني‌مي‌كرد. به قول دوستانش نيز، علي زاغي اگرادامه تحصيل مي‌داد، به طور حتم به يكي ازمردان درجه يك ايران تبديل مي‌شد اما چون‌آن زمان درس و مشق اهميت اين روزها رانداشت و بيشتر مردم به خاطر مشكلات اقتصادي‌به دنبال بيرون كشيدن گليم خود از آب بودند،پروين نيز كار و كاسبي را از سن پايين شروع كرد.
