معرفی آبشار چهل کاهکده
آشنایی با آبشار چهل کاهکده
اگر از آب و هوای نیمه و خشک و بیابانی شهر خودتان خسته شده‌اید و نیاز دارید هوای پاک کوهستان را تنفس کنید، کافی است کوله بار سبکی برای یک سفر یک روزه ببندید و حرکت کنید! کوهستان‌های غرب ایران یا همان کوه‌های سر به فک کشیده زاگرس با طبیعتی کم‌نظیر در دنیا در دسترس‌ترین منطقه کوهستانی به استان و شهر اصفهان است. طوری که فقط با ۱۰۰کیلومتر رانندگی از اصفهان به سمت جنوب غربی استان، وارد استان چهار محال و بختیاری و منطقه‌ای کوهستانی می‌شوید. اما معمولاً آب و هوای شهرهای کوچک برای تنفس هوای پاک خیلی هم خوشایند نیست و نیاز به چیزی فراتر از آن داریم؛ شاید دوری از هر گونه تکنولوژی این مشکل را برایتان حل کند. خب پس پیش به سوی یک سفر عالی به آبشار کاهکده در استان چهار محال و بختیاری.
توصیه‌هایی برای سفر به کاهکده
برای رفتن به آبشار کاهکده بهتر است از ابتدای کار بدانید کجا می‌روید. شما قرار است از نزدیک‌ترین شهر یعنی لردگان، حدود ۸۰ کیلومتر دور شده وارد جاده‌ای بن‌بست شوید! با مردمی که فرهنگی متفاوت از فرهنگ شما دارند و به دلیل اشتباهاتی که مسافرات قبلی در برخورد با این افراد انجام داده‌اند و دورافتاده بودن محل زندگیشان، رفتاری مدافعانه و گاه تهاجمی از خود بروز می‌دهند که به یاری بسیاری از راهنماهای کارکشته در سال‌های اخیر این رفتار تا حدودی تعدیل شده اما بهتر است برای دیدن آبشار کاهکده، به صورت گروهی سفر کنید؛ نه گروه سه یا چهار نفری، بلکه در قالب گروه‌های حداقل ۱۴ یا ۱۵ نفره با حضور یک راهنمای آشنا به مسیر. راه‌های پرپیچ و خم و گردنه‌های زیبا در این مسیر انتظارتان را می‌کشند! بهتر است شب حرکت کنید، از اصفهان حدود ۵ تا ۶ ساعت راه پیش رو دارید، بنابراین بهتر است در مسیر با همنوردان، خوب استراحت کنید؛ چرا که فردا انرژی زیادی لازم دارید. خوابیدن، بدن شما را برای یک دره پیمایی دلپذیر مهیا می‌کند.
روستای سردشت و کارگاه سدسازی
بهترین مسیر برای رسیدن به آبشار کاهکده، گذر از شهرهای بروجن، گندمان، آلونی و لردگان است. به لردگان که رسیدید وارد شهر شده و مسیر مستقیم را تا آخر ادامه دهید. تابلوی راهنمای شما، تابلوی آتشگاه است. به سمت روستا و آتشگاه رفته و از آخرین خروجی شهر خارج و وارد جاده روستای «میلاس» و آتشگاه می‌شوید. از مسیر خود منحرف نشوید و البته سعی کنید با سرعت کم در این جاده حرکت کنید؛ چرا که هم حیوانات به طور ناگهانی وارد جاده می‌شوند و هم جاده پر از چاله و سرعت گیرهای غیراستاندارد است. به روستای «سردشت» که رسیدید، کم‌کم آسمان هم پرده از شب برداشته و رو به روشنایی می‌رود. مسیر را ادامه دهید از روستاها بگذرید تا برسید به یک کارگاه بزرگ سدسازی. به احتمال زیاد نگهبانی، همان اول از ورود شما به منطقه که در سال‌های
توصیه‌هایی برای سفر به کاهکده
برای رفتن به آبشار کاهکده بهتر است از ابتدای کار بدانید کجا می‌روید. شما قرار است از نزدیک‌ترین شهر یعنی لردگان، حدود ۸۰ کیلومتر دور شده وارد جاده‌ای بن‌بست شوید! با مردمی که فرهنگی متفاوت از فرهنگ شما دارند و به دلیل اشتباهاتی که مسافرات قبلی در برخورد با این افراد انجام داده‌اند و دورافتاده بودن محل زندگیشان، رفتاری مدافعانه و گاه تهاجمی از خود بروز می‌دهند که به یاری بسیاری از راهنماهای کارکشته در سال‌های اخیر این رفتار تا حدودی تعدیل شده اما بهتر است برای دیدن آبشار کاهکده، به صورت گروهی سفر کنید؛ نه گروه سه یا چهار نفری، بلکه در قالب گروه‌های حداقل ۱۴ یا ۱۵ نفره با حضور یک راهنمای آشنا به مسیر. راه‌های پرپیچ و خم و گردنه‌های زیبا در این مسیر انتظارتان را می‌کشند! بهتر است شب حرکت کنید، از اصفهان حدود ۵ تا ۶ ساعت راه پیش رو دارید، بنابراین بهتر است در مسیر با همنوردان، خوب استراحت کنید؛ چرا که فردا انرژی زیادی لازم دارید. خوابیدن، بدن شما را برای یک دره پیمایی دلپذیر مهیا می‌کند.
معرفی آبشار چهل کاهکده
روستای سردشت و کارگاه سدسازی
بهترین مسیر برای رسیدن به آبشار کاهکده، گذر از شهرهای بروجن، گندمان، آلونی و لردگان است. به لردگان که رسیدید وارد شهر شده و مسیر مستقیم را تا آخر ادامه دهید. تابلوی راهنمای شما، تابلوی آتشگاه است. به سمت روستا و آتشگاه رفته و از آخرین خروجی شهر خارج و وارد جاده روستای «میلاس» و آتشگاه می‌شوید. از مسیر خود منحرف نشوید و البته سعی کنید با سرعت کم در این جاده حرکت کنید؛ چرا که هم حیوانات به طور ناگهانی وارد جاده می‌شوند و هم جاده پر از چاله و سرعت گیرهای غیراستاندارد است. به روستای «سردشت» که رسیدید، کم‌کم آسمان هم پرده از شب برداشته و رو به روشنایی می‌رود. مسیر را ادامه دهید از روستاها بگذرید تا برسید به یک کارگاه بزرگ سدسازی. به احتمال زیاد نگهبانی، همان اول از ورود شما به منطقه که در سال‌های اخیر به نام منطقه کارگاهی شناخته می‌شود، جلوگیری خواهد کرد. خب شما هم برای اینکه وسیله نقلیه‌تان امنیت داشته باشد، آن را در پارکینگ یا در نزدیکی همین نگهبانی پارک کرده و برای اینکه خستگی راه را از تن بیرون کنید همه با هم پیاده شده، کمی نرمش کنید. در مورد سدی که به آن می رسید، باید بگویم که این سد مثل اکثر سدهای دیگر کشور به قصد ذخیره آب جهت کشاورزی، تولید برق و … ساخته می‌شود، اما افسوس که با پیش بینی های غلط در زمینه سدسازی، اکوسیستم منطقه کاملاً از بین می‌رود و به اکوسیستم ناپایدار تغییر می یابد. همینطور در این منطقه آبشار آتشگاه و آبشار کاهکده که از مهم ترین جاذبه های اکوتوریستی این منطقه هستند به زیر آب رفته و برای همیشه نابود می شوند.
ادامه مسیر با وانت‌سواری!
در کارگاه سدسازی، وسایلتان را جمع کنید و با کوله‌های یک روزه سوار یک وانت قدرتمند شوید. حتما می‌گویید اگر می‌دانستیم وانت سواری هم دارد، خب با ماشین خودمان ادامه می‌دادیم. در جواب می‌گویم شما مجبورید برای رسیدن به این آبشار از وانت استفاده کنید؛ به چند دلیل: اول از همه اینکه جاده‌ای که قرار است وارد آن شوید، دیگر آسفالت نیست و دارای شیب‌های خطرناک برای یک ماشین مسافرتی است. دوم اینکه افراد محلی به این جاده‌ها و نحوه رانندگی در آنها آشنایی دارند، بنابراین احتمال بروز خطرات رانندگی کمتر است. سوم اینکه لازم است از این طریق به افراد محلی سودی برسد تا هم شما از آنها حمایت کرده باشید و هم آنها در مواقع نیاز از شما حمایت کنند. حتی می‌توانید دلیل چهارمی هم برای خودتان داشته باشید؛ اینکه دوست دارید کمی هوا بخورید و مناظر زیبای اطراف را از پشت وانت تماشا کنید! اگر نمی دانید چطور با یک راننده وانت برای انتقال هماهنگی کنید، بهتر است از یک راهنمای طبیعت‌گرد که قبلاً این سفر را تجربه کرده و مسلط به منطقه است استفاده کنید.
گذر از رود خِرسان
وقتی سوار وانت شدید، چیزی حدود ۴۰ تا ۵۰ دقیقه از هوا و مناظر بی نظیر و هیجانی لذت بخش استفاده می‌کنید. در بدو حرکت، پس از گذر از یک گردنه پرشیب، به دوراهی می‌رسید که راه مستقیم (سمت چپ) به سمت روستای آتشگاه و سمت راستی به سوی پل آهنی رفته و با گذر از رود خروشان و پر آب و تمیز «خِرسان» وارد جاده خاکی شده و چیزی که پیش رو دارید، زیبایی است و قریه‌های کوچک ییلاقی. در مسیر جاده می‌توانید تغییرات زمین شناختی را که طی میلیون‌ها سال به وجود آمده‌اند، به راحتی با چشم نظاره گر باشید. اگر صبح زود به این منطقه رسیدید. آفتاب زیبایی روی کوه‌ها تابیده و لذت زیبایی صبح زود را برایتان چندین برابر می کند. مسیر ادامه پیدا می کند تا جایی که در کنار روستای کاهکده، کوه شبیه به یک دیواره کاملاً صاف می‌شود. خدا قوت! اینجا باید پیاده شوید و صبحانه مفصلی صرف کنید.
یک رودخانه‌نوردی سبک در دره
بعد از صرف صبحانه در مسیر پاکوب، دقیقاً پشت سر راهنما حرکت کنید. نترسید؛ راهی برای گم کردن مسیر ندارید! ولی بهترین راه را راهنمایتان به شما نشان خواهد داد، پس به او اعتماد کنید. از اینجا قرار است شما پیاده‌روی در کنار رود را تجربه کنید و گاهی هم باید به آب بزنید. پس بهتر است هم یک دست لباس اضافه کامل برای خود همراه آورده باشید، هم از صندل‌های مخصوص دره‌پیمایی استفاده کنید؛ چرا که اگر کفش‌تان خیس شود، به دلیل دمای پایین آب و چند ساعت خیس بودن اطراف پایتان، با درد بدی در این ناحیه مواجه می‌شوید. پس بهتر است از صندل آن هم بدون جوراب استفاده کنید. نگران نباشید، مسیر نیازی به کفش کوهنوردی حرفه ای ندارد و پیمایش سبک است. در ابتدای کار باید از کنار قسمت عمیق و خروشان آب به صورت دست به سنگ که البته ساده است، رد شوید. خیالتان راحت باشد. راهنمایتان به شما می‌گوید چه کار کنید. بقیه مسیر ساده است. پیمایشی که گاهی در کنار آب و گاهی از روی پل‌های چوبی که فقط یک تنه درخت باریک هستند، ادامه پیدا می‌کند. در ایستگاه دوم، در سمت راست دره به فضای بازی می‌رسید که می توانید در آنجا استراحت کنید و اگر قصد بازدید از «آبشار چهل چشمه» را ندارید، همانجا اتراق کنید.
یک درخت‌نوردی تا آبشار چهل‌چشمه
مسیر را از همان راه پاکوب ادامه دهید تا به یک آبشار برسید که کنار آن تعدادی تنه درخت است. از اینجا باید به جای صخره نوردی، درخت نوردی کنید؛ درختانی که پوسیده بودند و امروزه مردم محلی به عنوان پله از آنها استفاده می‌کنند! از آن، بالا بروید تا به فضای بازی برسید. درست در روبه‌روی‌تان دیواره‌ای صاف با شیارهایی باریک در دل آن می‌بینید که در فصل پرآبی از اکثر این شیارها که در بالا مانند لوله هستند، آب با فشار زیاد بیرون می‌آید و آبشار چهل چشمه کاهکده را تشکیل می‌دهند. از این قسمت دره به بالا، دیگر نیاز به قوای جسمی و کمی اطلاعات فنی کوهنوردی دارید که بنابر وضعیت خودتان می توانید تصمیم بگیرید که ادامه بدهید یا نه. تا اینجا، چیزی نزدیک به یک ساعت دره پیمایی کرده‌اید. بهتر است کمی از سرچشمه آب بنوشید و به کنار دوستان برگشته و برای استراحت و صرف ناهار آماده شوید.
یک فنجان چای کوهی و تماشای خرس قهوه‌ای!
پوشش گیاهی غالب این دره شامل بوته‌های تمشک و درختان گردو است و در بالادست دره می‌توانید گیاهانی چون چای کوهی پیدا کنید و با دم کردن آنها لذتی دو چندان از طبیعت ببرید. همینطور این منطقه دارای جانورانی چون خرس قهوه‌ای سوری (خرس ایرانی که کوچک ترین خرس قهوه‌ای دنیاست)، روباه، شغال، کل و بز و … است. ولی نگران نباشید، حیوانات در محلی که انسان باشد، ظاهر نمی‌شوند!
طبیعت‌گردی مسوولانه
دیگر زمان بازگشت است، باید طوری حرکت کنید که یک ساعت قبل از حرکت اتوبوس، از دره خارج شوید. پس زمان را تنظیم کنید. دیدن انواع و اقسام زباله‌ها در مسیر، امری عادی است، پس اگر طبیعت‌گرد مسوولی هستید، بهتر است چند کیسه زباله با خودتان ببرید، محیط را تا جایی که می‌توانید تمیز کنید و کیسه زباله‌ها را در اولین شهر مسیر برگشت، دور بیندازید. توصیه دیگر من به شما این است که با کودکان محلی زیاد صحبت نکنید و اگر می‌خواهید شکلات و یا خوراکی بین آنها پخش کنید، با بزرگ ترهایشان مرتبط شوید.
همه آنچه برای سفر به کاهکده نیاز دارید
اما در پایان لازم است وسایلی که احتمالا در سفر به آبشار کاهکده مورد نیازتان قرار می‌گیرند را یادآوری کنم: بطری آب برای هر نفر، صندل دره پیمایی، یک دست لباس اضافه، پانچو(در روزها و فصل بارانی)، تنقلات (شامل دانه های چرب و شیرین یا همان شکلات و بادام و گردو)، کیف کمک های اولیه(برای فرد کمک رسان که معمولاً راهنماست)، طناب انفرادی ۷ میلیمتری – ۱۱ متر (در صورت صلاحدید راهنما، بهتراست همراه داشته باشید)، نقشه مسیر و پول نقد (پول خرد) برای خریدهای احتمالی از مردم محلی.
